Eerste dag

Gisteren was het zover, ons vertrek naar Ghana. Na lang afscheid te hebben genomen moesten Soof en ik dan toch door de douane. Toen bedachten we ons dat we waarschijnlijk voorlopig geen bekend eten meer zouden hebben, dus hebben we snel even wat gegeten bij de Mac. Toen we dan eindelijk door naar de gate konden, moesten we na de ticket en bagage controle een half uur wachten. Er was een band kapot en die moest vervangen worden. Het begon dus al goed...
Eenmaal in het vliegtuig werden we heel vrolijk begroet door het kabine personeel. Maaike (Willems moeder) had ze op de hoogte gebracht van dat wij mee vlogen, en ze zijn een paar langsgekomen, heel geinteresseerd. Vlak voordat de landing begon kwam er iemand langs om te vragen of we nog wensen hadden om bijvoorbeeld iets lekkers mee te nemen. Even later kwam ze aan met 4 kleine flesjes wijn en wat snacks, zodat we die nog konden nuttigen in het hostel. Verder werd ik gezelschap gehouden door een klein Ghanees meisje dat mij graag wilde verblijden met door haar half opgegeten kikkersnoepjes en crackertjes, dit zal nog leuk worden in het weeshuis.
Na een ontzettend lange tijd te hebben gewacht in de rij voor de douane in Ghana, kon de zoektocht naar onze tassen beginnen. Mijn tas kwam al snel voorbij, maar die van Sophie was nergens te bekennen. Wat bleek, die aardige Ghanezen hadden hem al van de band gehaald en ergens bij een hoop andere tassen neergelegd. Toen kwam ook nog het snoertje van n backpack tussen het wiel van de trolley, dus al met al zijn we bijna een uur bezig geweest met van het vliegveld af te komen.
In de hal werden we opgewacht door Abdul, iemand van Syto die ons naar Pink Hostel heeft gebracht. Daar aangekomen bleek dat we in een kamer met 4 stapelbedden sliepen, die behalve 1 allemaal bezet waren. Er sliepen 2 deense, 2 duitse en 1 ghanees meisje bij ons op de kamer. Na wat heimwee toch maar in bed gaan liggen en na een half uur in slaap gevallen. De bedden zijn prima, alleen wel vaak wakker geworden gedurende de nacht.
Vanochtend lekker gedoucht en ontbeten, waar we kennis hebben gemaakt met een behoorlijk opdringende ghanees die ons graag zijn "paintings" wilde verkopen, maar ook meteen een heel lief meisje uit de verenigde staten ontmoet, Allie. Zij heeft ons meegenomen naar de bank waar we geld hebben gewisseld en vervolgens naar het internetcafe waar we nu zitten. Voor 2 cedi ( 1 euro is 3,1 euro) kunnen we hier een half uur op het internet en dus ons blog typen. Slechts 15 minuutjes lopen gelukkig.
Om 4 uur worden we opgehaald door Robbert, een vriend van de ouders van Sophie. Daar gaan we eten en de wedstrijd kijken. Ben benieuwd...
Het ghanese leven is behoorlijk anders dan verwacht, maar aan de andere kant ook precies zoals we dachten. Klinkt vast een beetje raar, maar het valt niet uit te leggen. Mensen willen je aanraken om te voelen hoe een blanke huid voelt, iedereen toetert omdat ze je een lift willen geven en dan heb je nog de ghanese rijstijl....
Ik ben heel benieuwd hoe het hier zal zijn. Begin er nu wel zin in te krijgen, maar aan de andere kant blijft het verlangen naar de westerse wereld (nu al) groot.
Lieve papa, Natalie, Jeroen, Sara en Luca, ontzettend veel plezier alvast, fijn dat jullie er waren gisteren. Ik ga de vakantie met wandelen en bergen ontzettend missen, net als de vertrouwdheid met de wereld daar.
En lieve Willem, ik mis je behoorlijk. Maar ga het alsjeblieft ontzettend leuk hebben!
Ik zie jullie over 47 dagen!
Groetjes uit Accra!
Dikke kus <3